Nie tylko Amerykanie kochają lody, choć to właśnie w Stanach Zjednoczonych jest najwyższy wskaźnik spożycia lodów – na jednego mieszkańca przypada średnio ok. 20 litrów rocznie. Dla porównania Polak zjada średnio ok. 4 litrów lodów rocznie, dwukrotnie większe spożycie lodów jest w Niemczech czy Czechach. Ciekawostką jest, że w Szwecji czy Norwegii gdzie klimat jest znacznie chłodniejszy niż w Polsce, roczne spożycie lodów oscyluje wokół 10 litrów na osobę. W Europie niewątpliwie to Włosi są prawdziwymi mistrzami w tworzeniu lodowych przysmaków i nie ma się co dziwić bo podobno to słynny Włoch Marc’o Polo sprowadził do Europy lody. Jeszcze przed rokiem 1660 lody w ich dzisiejszym rozumieniu tak naprawdę nie istniały. Lody miały wówczas postać wody z cukrem i sokiem owocowym. Stałą konsystencję lodów włoscy naukowcy odkryli w połowie XVI wieku zamrażając pojemnik wypełniony wodą w wanience pełnej śniegu i posypaniu go solą morską. W wyniku tego procesu uzyskiwano mieszaninę oziębiającą, która obniżała temperaturę lodu i rozpuszczającej się wody. Ten sposób został opisany przez Giambattistę della Porta w 1558 roku, a już niemal sto lat później włoskim i francuskim limonadnikom udało się zamrozić owocową wodę i nadać jej stałą postać. Choć to Włosi wymyślili lody to francuski dwór Ludwika XIV wyniósł je na salony i uczynił z nich smakołyk powszechnie pożądany. W XVIII zaczęto podawać lody w francuskich kawiarniach już przez cały rok i z roku na rok grono amatorów lodowych przysmaków rosło i tak jest po dziś. Włosi niezależnie od pory roku czekaj po porcje gelato w gelateries typu sławnej Carabe we Frolencji, a w Paryżanie na Ile St.-Louis, na małej wysepce położonej w centrum miasta ustawiają się w kolejce po rożki z glace w Berthillon, pyszne, małe lodowe boules o niesamowicie intensywnych smakach. Wprawdzie lody mają swoje korzenie w Europie, to dziś rozkoszować można się już ich smakiem na całym świecie. W Meksyku można zjeść lody zrobione niemal z wszystkiego i są one świetnym dodatkiem do wieczornego spotkania ze znajomymi na rynkach miast i wiosek. Hiszpańscy mistrzowie kuchni zatarli granice między słodyczą i pikanteria, produkują lody z ziół, warzyw, a nawet boczku, toteż w pewnym momencie można nie być pewnym czy przeszliśmy do deseru czy nadal jesteśmy przy obiedzie. W Indiach można spróbować ciągnących się kulfi, robionych z zagęszczonego mleka i perfumowanych wodą różaną, czy też szafranem. Zaś w Japonii można się zachwycić kleistymi kieszonkami Continue reading →

Zastanawialiście się kiedyś jak powstaje czekolada ? Przybliżymy temat wszystkim zainteresowanym. Wszystko zaczyna się od wiecznie zielonego drzewa kakaowca, rośnie ono w ciepłym i wilgotnym klimacie w wąskim paśmie na północ i południe od równika.    Drzewo kakaowca pochodzi z środkowej i południowej Ameryki, ale obecnie uprawniane jest głównie w plantacjach w tropikalnych lasach deszczowych Afryki, Azji i ameryki Łacińskiej. Największym producentem kakao jest Wybrzeże Kości Słoniowej, Ghana oraz Indonezja. Drzewo osiąga 8 metrów wysokości i wymaga odpowiednich warunków tj. dobrej gleby, bardzo wilgotnego klimatu, częstych opadów deszczu, a także zacienionej lokalizacji.   Swoje owoce wydaje ok 5-6 roku życia, trwa to ok. 25 lata po czym przychodzi czas aby zastąpiły je młodsze drzewa. Drzewo kakaowca co roku przechodzi dwa cykle kwitnienia – setki drobnych różowo-białych kwiatów, tylko nieliczne z nich zostaną zapylone naturalnie przez owady lub przez człowieka, a jeszcze mnie rozwinie się w dojrzałe owoce kakaowca. Po sześciu miesiącach owoce są w pełni dojrzałe i zmieniają kolor z zielonego na żółto-pomarańczowy. Zbiory odbywają się dwa razy do roku i głównie trwają od października do marca, a następnie od maja do sierpnia.  Naukowa nazwa gatunku Theobroma wywodzi się z języka greckiego i oznacza pożywienie bogów.

Zebrane owoce kakaowca pozostawia się do pełnego dojrzewania przez siedem dni, następnie rozcina się zewnętrzną łupię owoca bez naruszenia ziarna. Miąż zawierający cenne ziarna kakaowca jest wydobywany z łupin i gromadzony w wielkich stosach. Pozostawia się je do fermentacji na ziemi lub paletach, przykryte liśćmi bananowca na pięć do siedmiu dni. W wyniku procesu ziarna zmieniają kolor z beżowego na brunatny i wykształcają swój aromat. Po procesie fermentacji ziarna kakaowca rozsypuje się i regularnie przewracając suszy się mniej więcej około sześciu dni. Po wysuszeniu ziarna są selekcjonowane i pakowane w worki jutowe, a następnie dostarczane do wytwórców czekolady.

U producenta czekolady z ziarna kakaowca tworzona jest miazga. W pierwszej kolejności ziarna są czyszczone z brudu, kamienia i piasku. Potem suszone i prażone, aby uwydatnić ich charakterystyczny zapach. Następnie ziarna są umieszczane w młynie i mielone do czystej miazgi kakaowej. Ciepło wytwarzane w tym procesie topi masło kakaowe zawarte w masie, przekształcając miazgę kakaową w płyn.  Miazga kakaowa jest gotowa do użycia jako składnik czekolady lub jest dalej przetwarzana na proszek kakaowy i masło kakaowe, Continue reading →